Liesbeth Van Ginderdeuren Vier van Berchem

Liesbeth (1989) wil als ir. architecte een kwalitatieve leefomgeving creëren met een bijzondere aandacht voor duurzaamheid. Ze zet lijnen uit, ontwerpt, bouwt en bedenkt een dak boven een hoofd.

Ze volgde de opleiding Schilderkunst aan de academie in Berchem-Antwerpen en vervolgt dit met de opleiding Levend model.

Vertrekkend vanuit beeldmateriaal uit haar eigen leefwereld gaat ze op zoek naar het samenspel van het herkenbare, figuratieve beeld en de abstracte compositie. Ze is gefascineerd door het onderweg zijn en beeldt dit uit met Schimmen in beweging en uitgestrekte composities van vlakken en kleuren.

Liesbeth Van Ginderdeuren werk 1
‘onderweg’ (2019)

olieverf op linnen

Liesbeth vindt haar inspiratie voor haar schilderwerk in de ritmes van het dagelijkse leven. Vertrekkend vanuit beeldmateriaal uit haar eigen leefwereld vervaagt ze het herkenbare beeld tot een samenspel van kleuren en vlakken.

Ze is gefascineerd door het onderweg zijn en beeldt dit uit met schimmen in beweging en uitgestrekte landschappen. De mens is aanwezig, maar toch afwezig.

Haar werkelijkheid betreft de sociologie van de mens, een voortschrijdende schim, alleen of in groep? Door het linnen, niet gewit canvas zweven de silhouetten in een tactiele ruimte vol subtiel uitgezochte kleurpigmenten.

Liesbeth Van Ginderdeuren werk 2
‘vlakte III’ (2020)

olieverf op linnen

In haar zoektocht naar het weergeven van een SchimmenSpel zoekt ze een manier om beweging en licht weer te geven van figuren in interactie met de ruimte.

Door transparant te werken en laag op laag olieverf aan te brengen ontstaat een gelaagd beeld. De (tussen)ruimte is hierbij steeds even belangrijk als de vlakken zelf en de drager blijft aanwezig als deel van het werk.

Bij de abstractie van het beeld ontstaat een vaagheid die vrijheid laat voor de verbeelding van de kijker.

Landschappen wordt ontleed in een compositie van vlakken en kleuren. De diepte verdwijnt, maar trilt weer terug. Landschappen worden stedelijk, steden worden terug landschappelijk.

Liesbeth Van Ginderdeuren Vier van Berchem

Liesbeth (1989) wil als ir. architecte een kwalitatieve leefomgeving creëren met een bijzondere aandacht voor duurzaamheid. Ze zet lijnen uit, ontwerpt, bouwt en bedenkt een dak boven een hoofd.

Ze volgde de opleiding Schilderkunst aan de academie in Berchem-Antwerpen en vervolgt dit met de opleiding Levend model.

Vertrekkend vanuit beeldmateriaal uit haar eigen leefwereld gaat ze op zoek naar het samenspel van het herkenbare, figuratieve beeld en de abstracte compositie. Ze is gefascineerd door het onderweg zijn en beeldt dit uit met Schimmen in beweging en uitgestrekte composities van vlakken en kleuren.

Liesbeth Van Ginderdeuren werk 1
‘onderweg’ (2019)

olieverf op linnen

Liesbeth vindt haar inspiratie voor haar schilderwerk in de ritmes van het dagelijkse leven. Vertrekkend vanuit beeldmateriaal uit haar eigen leefwereld vervaagt ze het herkenbare beeld tot een samenspel van kleuren en vlakken.

Ze is gefascineerd door het onderweg zijn en beeldt dit uit met schimmen in beweging en uitgestrekte landschappen. De mens is aanwezig, maar toch afwezig.

Haar werkelijkheid betreft de sociologie van de mens, een voortschrijdende schim, alleen of in groep? Door het linnen, niet gewit canvas zweven de silhouetten in een tactiele ruimte vol subtiel uitgezochte kleurpigmenten.

Liesbeth Van Ginderdeuren werk 2
‘vlakte III’ (2020)

olieverf op linnen

In haar zoektocht naar het weergeven van een SchimmenSpel zoekt ze een manier om beweging en licht weer te geven van figuren in interactie met de ruimte.

Door transparant te werken en laag op laag olieverf aan te brengen ontstaat een gelaagd beeld. De (tussen)ruimte is hierbij steeds even belangrijk als de vlakken zelf en de drager blijft aanwezig als deel van het werk.

Bij de abstractie van het beeld ontstaat een vaagheid die vrijheid laat voor de verbeelding van de kijker.

Landschappen wordt ontleed in een compositie van vlakken en kleuren. De diepte verdwijnt, maar trilt weer terug. Landschappen worden stedelijk, steden worden terug landschappelijk.